Als ex-partners samen het ouderlijk gezag hebben (en bij gescheiden ouders is dat bijna altijd het geval), moeten zij over een groot aantal zaken samen beslissen over de kinderen. De dagelijkse gang van zaken wordt meestal geregeld door de ouder waar het kind woont (het hoofdverblijf heeft), maar beslissingen over belangrijke zaken (schoolkeuze, medische beslissingen, hobby’s, etc.), moeten samen worden genomen.
Over een verhuizing naar een andere woonplaats wordt regelmatig getwist. Wil een ouder verhuizen met de kinderen die bij hem of haar wonen buiten de huidige woonplaats of omgeving, dan is toestemming van de andere ouder nodig. Ook als men co-ouder is (de zorg over de kinderen wordt dan gedeeld), kan een verhuizing alléén in onderling overleg plaatsvinden. Komen de ouders er niet uit, dan kan de rechtbank de knoop doorhakken op basis van de geschillenregeling van artikel 1:253 a BW. De ouder die wil verhuizen vraagt dan aan de rechtbank vervangende toestemming om te mogen verhuizen.
Hoe komt de rechtbank nu tot een oordeel? Gemakshalve ga ik er vanuit dat de kinderen bij de moeder wonen, er een omgangsregeling is (geen co-ouderschap), de moeder wil verhuizen en dat de vader het daar niet mee eens is.
Omdat over deze kwestie al vrij veel is geprocedeerd, zijn in de rechtspraak een aantal criteria ontwikkeld aan de hand waarvan de rechter een beslissing neemt. In de eerste plaats moet er een noodzaak zijn om te verhuizen. Veel verzoeken worden al afgewezen omdat die noodzaak niet kan worden aangetoond.
Dat moet een objectieve reden zijn die zorgvuldig moet worden onderbouwd. Het kan dan bijvoorbeeld gaan om een nieuwe baan die geaccepteerd moet worden in geval van (dreigende) werkloosheid, en het duidelijk is dat er in de buurt geen of vergelijkbaar werk is te vinden. Verhuizing naar de woonplaats van een nieuwe partner is over het algemeen – uitzonderingen daargelaten- niet een acceptabele reden.
Verder moet de verhuizing goed doordacht zijn en voorbereid, dus niet midden in een schooljaar en zeker niet zonder de beslissing van de rechter af te wachten.
Verder wordt van de moeder verwacht dat zij de gevolgen van de verhuizing compenseert, zowel voor de vader als de kinderen. Zij kan bijvoorbeeld een uitbreiding van de vakanties/contactregeling aanbieden, bereid zijn de kinderen te halen of te brengen of de kosten te betalen.
Als ouders heel slecht communiceren is dat een risicofactor voor een verhuizing.
Een verhuizing mag ook niet tot gevolg hebben dat vader en kinderen geen contact meer met elkaar kunnen hebben in een vertrouwde omgeving. Als een verhuizing betekent dat de kinderen hun vader heel weinig zullen zien, zal dit al snel leiden tot een afwijzing.
De rechter kijkt ook altijd naar de leeftijd van het kind, wat die ervan vindt en hoe het kind is geworteld in zijn omgeving. Als het kind bijvoorbeeld gewend is aan veel verhuizen wordt dat ook meegenomen. Een verhuizing zal extra kosten omgangsregeling met zich meebrengen, over het algemeen acht de rechter het redelijk dat de verhuizende ouder dat grotendeels voor haar rekening neemt. Als beide ouders weinig draagkracht hebben, en niet in staat zijn die extra kosten te financieren kan dat weer een contra-indicatie zijn om toestemming tot verhuizen te verlenen.
Verhuizing naar buitenland
De meeste verzoeken tot toestemming zijn voor een binnenlandse verhuizing, maar het komt ook regelmatig voor dat er toestemming wordt gevraagd voor een verhuizing naar het buitenland.
Een buitenlandse verhuizing wordt vaak afgewezen omdat het contact tussen de kinderen en de vader moeilijk kan worden gegarandeerd vanwege de afstand. Bij een buitenlandse verhuizing moet er een nog beter doordacht en voorbereid plan zijn. Als een kind gewend is te verhuizen, bijvoorbeeld bij een diplomatengezin wordt dit meegenomen in de beoordeling.
Of er nu binnenlands of buitenlands wordt verhuisd, het belang van het kind staat wel centraal, maar ook het belang van stiefkinderen of kinderen uit een nieuw gezin moeten worden meegenomen.
Als u overweegt te verhuizen of uw ex-partner wil graag verhuizen en u komt er samen niet uit, neemt u dan samen contact met ons op. U kunt dan gebruik maken van één van de twee mediators van ons kantoor, samen met u wordt dan gezocht naar een oplossing. Behoren gezamenlijke gesprekken niet tot de mogelijkheden, dan kunt u uiteraard ook alleen met ons een afspraak maken. In dat geval zullen wij alsnog proberen om in eerste instantie zonder een procedure tot een oplossing te komen. Mocht een procedure onvermijdelijk zijn, dan zullen wij die uiteraard voor u opstarten of u bijstaan indien u verweer wilt voeren in een procedure.
U kunt hierover rechtstreeks contact opnemen met mr. M.J.C. (Margriet) Schutte en/of Mr. M. (Marianne) Verheul. Een vrijblijvend eerste gesprek behoort tot de mogelijkheden.