Door historische ontwikkelingen hanteert ieder land eigen gasspecificaties. Zo heeft Italië bijvoorbeeld, een van de grootste gasconsumenten van Europa, hele brede normen waardoor gas van verschillende soorten kwaliteit uit verschillende landen kan worden geïmporteerd. Het Verenigd Koninkrijk kent juist weer hele smalle normen omdat het veelal consumeert van eigen productie. In Nederland kennen wij hoogcalorisch gas en laagcalorisch gas. Huishoudens, Midden- en Kleinbedrijven en een aantal industriële bedrijven zijn aangesloten op het laagcalorische gas dat grotendeels uit het grote Slochteren gasveld of uit velden in de Noordzee komt. Het hoogcalorische gas komt uit de kleinere velden (landwinning), uit de Noordzee of uit import. Op het hoogcalorisch net zijn vrijwel alleen hele grote industriële bedrijven aangesloten. Het meeste hoogcalorische gas wordt geëxporteerd naar het buitenland.
Nationale normen voor gaskwaliteit kunnen een belemmering vormen voor de interne gasmarkt van de Europese Unie. De laatste decennia zijn er allerlei stappen genomen om te komen tot een set specificaties voor gas die in alle EU Lidstaten moet worden gehanteerd. In 2005 heeft EASEE-gas (European Association for the Streamlining Energy Exchange – gas) de zogeheten ‘Common Business Practices’ gepubliceerd. Dit waren niet-bindende regels over de gaskwaliteit van gas dat werd getransporteerd in hoogcalorische netwerken zonder toegevoegde odorant. Hierop volgde het Mandaat M/400 van de Europese Commissie, die aan het Europese normalisatie instituut (CEN) werd gegeven. Dit heeft uiteindelijk geresulteerd in een nieuwe norm voor gaskwaliteit. Deze lag tot 1 augustus 2014 ter consultatie voor belanghebbenden bij de NEN.
Daisy G. Tempelman heeft in het kader van haar EDGaR project hierover een hoofdstuk geschreven in de 10e editie van het European Energy & Law Report. Zij gaat in op de nationale normen voor gaskwaliteit en hoe deze zich verhouden ten opzichte van de Europese regels voor vrij verkeer van goederen. Tevens geeft zij een overzicht van de ontwikkelingen ten aanzien van de harmonisatie van gaskwaliteit en belicht daarbij de obstakels en uitdagingen om dit te bereiken.