In de bouw wordt vaak gebruik gemaakt van adviseurs. Daarbij kunt u onder meer denken aan architecten, constructeurs, klimaatdeskundigen, kostendeskundigen, werktuigbouwkundigen en elektrotechnische adviseurs en projectmanagers. Wanneer kan deze adviseur eigenlijk aansprakelijk worden gesteld?
Allereerst is van belang om te kijken welke algemene voorwaarden van toepassing zijn op de overeenkomst tussen de opdrachtgever en de adviseur. In deze voorwaarden kunnen namelijk bepalingen over de verplichtingen en de (beperking van) aansprakelijkheid van de adviseur zijn opgenomen. In de praktijk wordt vaak gebruik gemaakt van De Nieuwe Regeling 2011 (hierna: DNR 2011).
Op grond van artikel 11 lid 2 DNR 2011 omvat de hoofdverplichting van de adviseur dat hij (1) de opdracht ‘goed en zorgvuldig’ moet uitvoeren, (2) de opdrachtgever onafhankelijk in een vertrouwenspositie moet bijstaan en (3) diensten ‘naar beste kunnen en wetenschap’ moet verrichten.
Voor aansprakelijkheid van de adviseur is vereist dat hij toerekenbaar tekort is geschoten in de nakoming van zijn verplichting (artikel 13 DNR 2011). Dit betekent dat de tekortkoming moet zijn te wijten aan de schuld van de adviseur, of op grond van de wet, overeenkomst dan wel verkeersopvatting voor rekening van de adviseur dient te komen (artikel 1 DNR 2011). Onder verkeersopvatting valt de fout van een adviseur die een goed en zorgvuldig handelend adviseur onder dezelfde omstandigheden en met inachtneming van normale oplettendheid – en met de voor de opdracht vereiste vakkennis en middelen uitgerust – had kunnen en behoren te vermijden. Daarbij is het goed om te weten dat fouten van niet voorgeschreven hulppersonen die door de adviseur zijn ingeschakeld eveneens voor rekening van de adviseur komen (artikel 5 en 13 lid 2 DNR 2011).
In de DNR 2011 is de aansprakelijkheid van de adviseur beperkt in (1) aard, (2) tijd en (3) omvang.
Ad 1) Uitsluitend directe schade komt voor vergoeding in aanmerking (artikel 14 lid 1 DNR 2011). Hieronder vallen eveneens herstelkosten, legeskosten en uitvoeringskosten, mits deze kosten een rechtstreeks verband houden met de fout van de adviseur. Onder directe schade valt in ieder geval niet bedrijfsschade, productieverlies, omzet- en/of winstderving, en waardevermindering van producten.
Ad 2) De aansprakelijkheid is eveneens beperkt in duur. In de DNR 2011 zijn verschillende termijnen opgenomen. Na verloop van een termijn verliest u c.q. vervalt uw recht op een schadevergoeding. U dient dan ook goede nota te nemen van deze termijnen. Zo dient de opdrachtgever (a) de adviseur binnen 5 jaar na beëindiging van de overeenkomst aansprakelijk te stellen (artikel 16 lid 1 DNR 2011), (b) zo spoedig mogelijk na ontdekking van de fout hierover bij de adviseur te klagen (artikel 16 lid 2 DNR 2011) en (c) na de klacht over de fout binnen 2 jaar een procedure te beginnen tegen de adviseur. Pas op dat uw zaak niet sneuvelt op deze termijnen!
Ad 3) De opdrachtgever en de adviseur dienen een keuze te maken met betrekking tot de omvang van de schadevergoeding. Deze keuze is tweeërlei: (1) de schade is beperkt tot een bedrag gelijk aan advieskosten met een maximum van € 1.000.000,00, of (2) de schade is beperkt tot een bedrag aan driemaal de advieskosten met een maximum van € 2.500.000,00. Indien partijen geen keuze maken geldt het maximum van € 1.000.000,00 (artikel 15 lid 2 DNR 2011). Ingeval de opdrachtgever een consument is, gelden afwijkende bedragen.
Voor meer informatie over aansprakelijkheid van de adviseur in de bouw kunt u vrijblijvend contact opnemen met Pieter Lettinga.