ALGEMENE VOORWAARDEN ALS GRONDSLAG VOOR EEN VORDERING JEGENS EEN CONSUMENT, OF TOCH NIET?
Bijna elk bedrijf gebruikt ze: algemene voorwaarden. De toepasselijkheid van algemene voorwaarden wordt snel aangenomen. Voldoende is dat de algemene voorwaarden in het contract of de overeenkomst van toepassing worden verklaard, of dat daarnaar wordt verwezen. Zelfs indien de wederpartij de inhoud van de algemene voorwaarden niet kent, kan zij toch aan de algemene voorwaarden gebonden zijn. Waar echter niet elk bedrijf bij stilstaat, is dat de regels met betrekking tot terhandstelling nog wel eens roet in het eten kunnen gooien, wanneer men later op deze algemene voorwaarden een geslaagd beroep wil doen. Zo blijkt ook uit een recente uitspraak van de Rechtbank Gelderland van 19 februari 2020 (Rb. Gelderland 19 februari 2020, NL:RBGEL:2020:1079).
In deze zaak ging het om een overeenkomst voor de levering van groene stroom en gas gesloten tussen Essent en een consument. Het sluiten van deze overeenkomsten gebeurde in de Mediamarkt aan een daarvoor ingerichte stand/verkoopbalie. Over de kwalificatie van een dergelijke overeenkomst is op onze site eerder een artikel verschenen.[1] In dit geval werd de overeenkomst door Essent aangeboden in combinatie met een speciale actie. Indien consumenten een overeenkomst afsloten, kregen zij daarbij een welkomstcadeau in de vorm van een cadeaukaart van € 225,-. Essent had zich hierbij het recht voorbehouden om het bedrag van de cadeaukaart terug te vorderen als de consument de overeenkomst binnen de bedenktijd van 14 dagen zou annuleren. In dit geval was de bedenktijd ongebruikt verstreken. De consument besluit vervolgens de overeenkomst na iets minder dan een jaar op te zeggen. Essent maakt aanspraak op een opzegvergoeding. De overeenkomst was immers aangegaan voor een periode van 3 jaren. Als zij geen aanspraak zou kunnen maken op een opzegvergoeding zou eenieder een overeenkomst kunnen sluiten en de cadeaukaart à € 225,- kunnen incasseren, om vervolgens de overeenkomst weer kosteloos te annuleren. Het in rekening brengen van een opzegvergoeding klinkt in dit geval dan ook redelijk. Essent viste hier echter toch achter het net.
Dat Essent achter het net viste, had te maken met de terhandstelling van de algemene voorwaarden. Bij overeenkomsten gesloten met consumenten toetst de rechter ambtshalve of de algemene voorwaarden ter hand zijn gesteld. Essent had in haar algemene (actie)voorwaarden opgenomen dat zij in dit soort situaties recht zou hebben op een opzegvergoeding. Het bestaan en de hoogte van een opzegvergoeding waren niet in het door de consument ondertekende document opgenomen. Daarnaast bleek tevens niet uit het document dat de genoemde voorwaarden aan de consument waren verstrekt. Als gevolg daarvan was het beding in de algemene voorwaarden in dit geval vernietigbaar. Essent (althans, haar rechtsopvolger) kon daarom geen beroep doen op dit beding als grondslag voor het vorderen van de opzegvergoeding van de consument. De vordering van Essent werd dan ook afgewezen.
Als u als consument door een bedrijf op een beding uit haar algemene voorwaarden wordt aangesproken, is het dus raadzaam om na te gaan of deze wel op correcte wijze aan u ter hand zijn gesteld. Voor bedrijven – aan de andere kant – kan bovenstaande situatie op eenvoudige wijze voorkomen worden. Zo kan men bijvoorbeeld de wederpartij bij de overhandiging van de algemene voorwaarden hier separaat voor laten tekenen.
Wilt u uw algemene voorwaarden laten checken of heeft u andere vragen over dit onderwerp? Neem dan contact op met Kim de Boer of Hans Koenders.
[1] https://www.dorhout.nl/2016/06/03/consument-heeft-het-recht-op-grond-van-artikel-6230s-lid-5-bw-om-binnen-een-jaar-gratis-en-met-terugbetaling-van-energiekosten-op-te-stappen-wegens-een-contract-dat-buiten-de-verkoopruimte-is-gesloten/.